Een vrolijk Pre-Christmas en letterlijk home alone

Letterlijk home alone, vanaf vrijdagmiddag zijn de kinderen vertrokken naar huis. Vaders, moeders, ooms, tantes, buren, noem maar op kwamen hier om hun kinderen voor 4 weken mee naar huis te nemen.. Nu zijn we dus letterlijk home alone! Gelukkig voor ons blijft Jaar 10 hier wel om te studeren (en met ons te kletsen :)), maar we zullen even bij het begin beginnen!

Deze week hebben we geprobeerd ons onderzoekdeel af te krijgen. Interviews uitwerken, observaties uitwerken.. Al met al moesten we hard nadenken maar we zijn ver gekomen (al zeggen we het zelf ;)).
Daarnaast hebben we hard moeten oefenen en helpen voorbereiden voor de Pre-Christmas party. Een kerk versieren doen ze hier niet in 1 middag maar in twee weken! Even een korte schets hoe dat hier gaat:
Als je om 11 uur aanwezig moet zijn, ben je de enige. Rond half 12 komt de eerste Bengaal om een half uur na te denken wat er nog meer bij kan (de kerk hing in onze ogen al behoorlijk vol). Na eenmaal iets bedacht te hebben worden we na 3 ballonnen opgehangen te hebben op een stoel gezet omdat we moeten rusten. Tis ook erg vermoeiend allemaal ;). Om half 1 is het al weer pauze omdat we moeten luchen.. Nouja, vandaar dus 2 weken.. Op de foto's kun je zien hoe het eind resultaat geworden is (prop en prop vol! :O)

vrijdag de 14e, de dag van de Pre-Christmas party, zouden een aantal board members komen om samen met ons het jaar af te sluiten en kerst te vieren. Nellie en Els moesten dansen met de meiden van jaar 10. Moeilijk moeilijk, we kwamen woensdagavond ook niet door de keuring wat een hele donderdag ochtend oefenen inhield.. Nouja, hele donderdagochtend. Na elke poging tot oefening hadden we een kwartier pauze ;) Daarnaast moest alles opnieuw geverfd worden, hier waren we al hard mee bezig maar van onze grote vriend Cornell (we weten eindelijk hoe we z'n naam goed uit moeten spreken) moesten we er nog harder mee bezig zijn / gaan. 3 taken voor ons: dansen, versieren en verven. In Nederland zijn die drie dingen prima te verdelen in 1 dag, hier moet het allemaal op hetzelfde moment wat dus niet kon.. Nouja, uiteindelijk is alles goed gekomen. (Zo goed dat we nu niks meer te verven hebben en we de meest belachelijke verf opdrachten krijgen, mooie bezigheidstherapie..).

Op dit grote kerst - afscheids feest wilden wij een Saree dragen. Zondag zouden we naar Savar gaan om 'm te kopen, maar zondag waren er ineens stakingen. Nouu dan gaan we maandag. Nee, maandag waren ineens de winkels gesloten.. Okee, dinsdag dan. Dinsdag waren er weer stakingen van de tegenpartij.. Woensdag dan maar? Gelukkig mochten we woensdag naar Savar, samen met Leya en onze tante in de auto op weg naar de Saree winkel. Kiezen kunnen we niet dus we hebben zo'n 2,5 uur in die winkel gestaan. De mannen van Savar vonden dit uiterst interessant aangezien zich een hele schare had verzameld voor de ingang van de winkel. Onze tante had een duidelijk voorkeur voor glitters, wij iets minder maar uiteindelijk zijn we eruit gekomen (zie foto's voor het eind resultaat).
Naast een lap stof van zo'n 7 meter heb je ook een topje en een rok nodig. De topjes hier zijn van mini formaat. Je moet alles bedekken, behalve je buik. Laten wij nou niet zo trots zijn op onze blanke (zeg maar gerust witte) buiken.. Lange topjes voor de dames graag.
Toen de topjes eenmaal klaar waren, waren ze een stuk minder lang dan wij hoopten.. Ze kwamen tot onze taille.. (bedenk zelf maar hoe kort ze normaal gesproken zijn..) Nouja, dan maar de saree iets anders omknopen. Voor we de topjes en rokken mee mochten nemen, moesten we ze passen. We hebben de hele winkel bij elkaar gegild. De topjes vielen namelijk wat strak (en dus kort) uit waardoor we er, nouja.., anders dan we gewend waren uitzagen.
Uiteindelijk hebben we het toch maar meegenomen in de hoop dat we de rok gewoon wat hoger op mochten trekken.

Vrijdagochtend 9 uur stonden er twee meiden klaar om ons aan te kleden. De rok kon niet hoger, maar moest wel strak. Tandjes hee, een corset is er niets bij hoor. Vanwege de dans moest de Saree op de Indische manier aan, met de lap stof naar voren. Nellie had 'm andersom, Bengaalse manier, en dat vonden we stiekem mooier. Els en Nellie (die gingen dansen) droegen 'm dus op de Bengaalse manier en Hanneke (die niet ging dansen) droeg 'm op de Indische, dans, manier. Dit kon wel dachten wij, tot we onze dans genoten tegen kwamen. Hoe we het in ons hoofd haalden om 'm anders te dragen dan ons opgedragen was.. Oeps! 'Snel' weer omkleden, duizenden veiligheidsspelden om 'm niet af te laten zakken (dat zou wat zijn, draaien wij lieflijk op het podium Bengaalse rondjes, zakt onze Saree naar beneden :O) en snel de kerk in. 11 uur zouden we beginnen, dit werd kwart voor 12.. Na heel wat dansen, liedjes, een sketch van het kerstverhaal gevolgd door een man in vrouwen kleding en een dikke kerstman (oja, hele logische volgorde) waren wij aan de beurt.
Dansen met een saree gaat iets anders dan dansen in onze normale pyjama pakjes.. Gelukkig voor ons is het helemaal goed gekomen, er is niets afgezakt en iedereen vond het prachting.
Oja, we zijn ook nog op het podium geroepen.. Dit ging zo: 'Willen mijn engelen het podium op komen'.. Dat zijn wij.. Wij zijn 'my angels'.. (..Geen commentaar..)

De rest van de dag hebben we afscheid genomen van de kinderen, vreemd.. Je weet dat ze terug komen, maar je weet niet waar ze nu terecht komen. Hebben ze genoeg eten, genoeg zorg, genoeg liefde?
Sommige kinderen wilden niet weg, die wilden bij ons blijven of zelfs mee naar Nederland.. Tja, dat kan natuurlijk niet. Twee meiden wisten niet eens zeker of ze opgehaald zouden worden. Het kan zijn dat er een buurvrouw komt (ze hebben geen ouders meer), maar dat kan ook niet zijn..
Inmiddels zijn er nog zo'n 50 kinderen over. Over een week gaat de staff ook weg voor vakantie en zal 't nog rustiger worden..
De 18e hebben we nog een volleybal toernooi en verder gaan we zelf proberen een programma te maken. Gisteren hebben we Hallie Gallie geïntroduceerd, dit vinden ze een erg spannend spel wat zorgt voor veel gegil..

Wist je dat:
- We een best wel drukke week achter de rug hebben
- We niet zo goed weten hoe we dit allemaal moesten verwoorden in de blog
- We onder het verven heel hard liedjes zingen
- We een wedstrijd doen wie het langste een toon aan kan houden
- De Imaam altijd wint..
- We het jongensterrein mochten verven
- Dit precies onder douchetijd was
- Ze hier buiten douchen..
- Met een lungee (rok) aan hoor ;)
- Wij er toch maar wel snel vandoor zijn gegaan
- We de poort niet mogen verven
- Omdat we dan te dicht bij de buren zitten (of ze zijn gewoon bang dat we weer weg lopen..)
- Ons huis versierd is met de meest bijzondere kerstversiering
- Er overal kerststerren staan
- We een mini kerstboom hebben
- En 'spinnen' aan het dak (grote zilveren slierten)
- Hanneke een klein buikgriepje heeft
- Ze direct de zuster en de dokter willen bellen
- Hanneke ook geen medicijnen wil
- Wij dit niet nodig vinden
- Ze dit heel eigenwijs vinden
- Ze nu onze baas gaan bellen dat Hanneke ziek is
- Ze waarschijnlijk morgen al weer beter is (maakt u geen zorgen hoor moeder van Hanniee).
- We gisteren stiekem nieuwe eetbare dingen hebben uitgeprobeerd
- Het waarschijnlijk daarvan komt
- Nellie en Els namelijk ook rommel in hun buik voelen alleen nog niet zo erg als bij Hanneke
- Wij dit ergens best wel grappig vinden
- We na 6 weken en 2 dagen pas ziek worden
- We trouwens ook nog geen ruzie hebben gehad
- We hier heel erg blij mee zijn en dit heel knap vinden van onszelf

Bedankt voor de reacties, het meeleven, de kaartjes en de berichtjes :)
Gegroet!

Even een update: Nee is hier dus ja.. Nog geen 5 minuten na het plaatsen van deze blog stond de zuster voor de deur met 3 soorten medicijnen.. Okee.. 1 voor het eten, 1 na het eten. Dan stopt het overgeven. (Maar als je iets eet komt het er toch juist weer uit..?)
Dit gebeurde ook want de pillen zijn er al weer uit gekomen.. Nouja.. We kijken wel even hoe we Hanneke gaan genezen.. Komt wel goed ;)
(ojaa, de dokter werd ook nog gebeld om het Engels te vertalen, maar dat verstonden we niet zo goed haha)