Khubi Onek Dustu
Door: Nellie, Hanneke en Els
Blijf op de hoogte en volg Els
13 Januari 2013 | Bangladesh, Dhaka
Oef. Onze laatste zondag in Bangladesh! Helaas voor ons waren de stroopwafels op dus moesten we het met een Mariabiscuitje doen.. Lieve papa en mama, willen jullie stroopwafels, gevulde- en rozekoeken kopen voor volgende week? :) Dhon no bad!
We zullen weer proberen bij het begin te beginnen en er een logisch verhaal van te maken.
Zondagavond en maandagmiddag zijn we meegesleurd naar een bruiloft van een Duits meisje en een Bengaalse jongen die drie jaar in England heeft gewoond en daar zijn Duitse schone heeft ontmoet. Het arme kind, van 18 jaar, was voor de tweede keer in Bangladesh en sprak geen woord Bengaals. Gelukkig voor haar (en voor ons) kon Nellie Duits dus hebben wij haar 'Vielen Glückwünschen' gewenst :) Verder was het heel interessant om weer een bruiloft mee te maken.. Hoewel 't ergens ook wel behoorlijk geñant was.. Horden jongens renden achter ons aan om foto's te maken, we moesten op de eerste rij zitten (vóór de ouders van het echtpaar) en ons voorstellen.. Ook zagen we zondagavond de kip geslacht worden die we de volgende dag dus heel vrolijk op ons bord kregen. Nouja, culturele ervaringen zullen we het maar noemen!
Ook zijn we dan EINDELIJK naar Savar gegaan! Gek om te weten dat dit waarschijnlijk (zeker weten) de laatste keer was. Gewapend met boodschappenlijst, want we moesten kort en bondig shoppen, hebben we zo'n 3 uur rondgelopen! (Kort en bondig op z'n Bengaals) Sareeshop, cd's etc. (De rest vertellen we niet want het zijn souveniers :P). Super leuk en gezellig. Op de terugweg mochten we bij Sheila (De student die vorig jaar naar NL was gekomen en begin November getrouwd is) op visite! Hoe Bengaals, bergen koek, pita, chips en thee.. De thee hier hebben we al zo'n 3x gedronken. Manman, om het samen te vatten: Er gaan niets boven Nederlandse thee :) (Nellie houdt niet van thee dus die vindt het fantastisch juist omdat er zoooooveel suiker in zit..)
'S avonds hebben we heel stiekem de verjaardag van 1 van de jongens gevierd. Gewapend met een taartje en cake voor de rest slopen we naar beneden waar een mega blije 16 jarige jongen ons op stond te wachten. Dit was zijn eerste verjaardag die gevierd werd, voor de andere jongens was het ook voor het eerst. Hoe bizar! Wij weten niet eens meer wat we voor onze verjaardag moeten vragen en hier vieren ze 'm gewoon nooit! Nou, jullie begrijpen wel dat het een mega feest is geworden :D Ze kunnen nu heel hard 'Lang zal hij leven' mee brullen! :)
Ook zijn we 's avonds weer een keer naar de meiden gegaan. Terwijl we de trap op liepen roken we al wat vreemds.. Kwamen we de kamer binnen ZITTEN ZE EEN VUURTJE TE STOKEN!!! Gekkenhuis! Het was deze week weer een aantal dagen verschrikkelijk koud, binnen en buiten, handen, neus en voeten werden gewoon niet warm dus ergens was het erg ideaal, maar om nou midden op een slaapzaal een vuurtje te stoken. We hebben er even bij gezeten en zijn toen maar weer gegaan.. Dit is namelijk absoluut niet toegestaan.. Sssstt!
De bewakers hadden ook een vuurtje (buiten) dus hebben daar maar even bij gezeten :)
Donderdag kwam er ineens een groep HongKongilezen (haha, wie weet hoe je inwoners van Hong Kong noemt?!) die ons Chinees hebben leren schrijven. Heel leuk!
Deze avond maar netjes thuis gebleven. Dit was zooooo koud dat we naar de keuken liepen opzoek naar wat warms. Zegt onze topkok Mintu: Zal ik een eitje voor jullie bakken? JAAAA :) Wat een held. T was daarna een stuk warmer :)
Vrijdag kwamen de kinderen thuis. Bizar om te zien hoe sommige kinderen reageren. De één vindt het fantastisch om weer terug te zijn, de ander wil absoluut niet blijven. 1 van de jongens was zo wanhopig.. Krijsen, gillen, schoppen, slaan. Hij wist zich los te trekken uit de greep van z'n moeder, rende naar een baksteen en begon daarmee keihard op z'n voet te slaan. Au! Niet erg prettig om te zien. Zo hebben we meer jongetjes moeten troosten, optillen en wegdragen omdat ze niet meer wilde lopen, om zich heen sloegen of zich helemaal slap maakten.. De meisjes huilen 's avonds vooral dus daar zijn we ook maar even langs geweest.. Bizar hoor. Bij sommige kinderen duurt het een maand voor ze gewend zijn. 1 kind heeft een keer drie maanden gehuild. Ze hebben toen de ouders gebeld om hem op te halen maar de ouders wilden het niet..
Gisteren hebben we ons het meest verschrikkelijk gedragen van de afgelopen twee maanden. Oma's, houdt u vast!
We zijn namelijk (weer) ontsnapt, dit keer naar de jongens! De jongens wilden ons een lied leren, en wij wilden dit uiteraard wel. Nou, de avond zelf was natuurlijk reuze gezellig. Veel gekke, nieuwe, mega pittige dingen geproefd en erg veel gelachen. Tot we weer terug moesten. Tot onze schrik, zat onze deur dicht!! De andere deur ook. De enige uitweg was buitenom.. Zo gezegd, zo gedaan! Wij al sluipend, rennend en giechelend langs het jongensgebouw, staat tot onze schrik de auto voor de deur! Komt oom dus net thuis! Manman! Dat was schrikken. Hanneke riep heel hard fluisterend: TERUUUUG!! Dus wij weer terug rennen, nog harder giechelend, en via de andere kant. Onder de chapel door zodat het net leek of we van de meiden kwamen. Hoe Dustu (ondeugend) is dit! haha Wel de meest hilarische avond ooit gehad. Uiteindelijk zijn we veilig binnen gekomen en heeft niemand iets doorgehad :)
Vandaag mochten we een rondje wandelen en hebben we Thee gedronken, weer lekkere Bengaalse cha. Ooh en we hebben de rijst velden gezien :) Heerlijk! Morgen mogen we voor de laatste keer naar Dhaka!
De rest van de week gaan we leuke dingen doen met iedereen, ooh en heel veel verven. Oom heeft namelijk een paar nieuwe opdrachten (alsof we daar tijd voor hebben) en Nellie heeft heel enthousiast (en heeeeel naïef) gezegd dat dat allemaal wel lukt.. Succes Nellie!
Donderdagavond 17 Januari om 21:00u Bengaalse tijd hopen we de lucht in te vliegen om vrijdagochtend 10:40 (Nederlandse tijd) weer te landen op Schiphol. Nellie niet, want die gaat naar Israël, maar niet getreurd, we moeten allemaal zo'n 4 tot 6 uur wachten op Istanbul dusja..
Welkomheters zijn van harte welkom :)
Wist je dat:
- Hanneke en Els weer nieuwe namen hebben gekregen
- Dit keer van onze top kok Mintu!
- Heineke en Alex (of Olosh = lui)
- Heineke en Alex noemen hem nu Minchup (chup = stil)
- Nellie zijn zoon is omdat hij niet weet wat dochter in het Engels is..
- Onze oom heel trots is dat hij nu eindelijk Els haar naam kan uitspreken
- Hij alleen Elfs zegt ipv Els
- Nellie nooit puisten heeft
- Ze nu al een week met een mega puist op haar kind rond loopt
- Ieeeeedereen vraagt wat dat ding om haar kin is..
- Wij niet zo goed weten hoe we dit uit moeten leggen..
- De jongens er nu de gek mee steken
- Nellie hier heeeeeel onzeker van wordt
- Ze dit al was omdat ze als enige jonge dame naait
- Ze dit niet leuk vindt (dat dit op de blog komt ook niet..)
- Wij dit wel leuk vinden :)
- Oom dacht dat Nellie in de Geest had gebeden omdat ze haar bed voelde trillen..
- Dit een miniscul aardbevinkje bleek te zijn
- Die verder niemand gevoeld heeft
- Wij Nellie verder heeeel serieus nemen
- Nellie al twee glazen en 1 bord gebroken heeft
- Het breken van het bord gefilmd is
- We nu klaar zijn met de wist je datjes over Nellie
- Iedereen Els altijd erg goed en serieus vindt omdat Els nooit ondeugend doet :)
- Ze Hanneke de meest ondeugende dame vinden
- Els d'r haar erg geliefd is hier.. Er een jongen is die hier steeds aan zit te frutten
- Els hier niet zo gecharmeerd van is
- Deze jongen nu uit wanhoop Nellie een huwelijksaanzoek heeft gedaan
- Nellie 'm heeeeeeel hard heeft uitgelachen
- Ze ons heeeel mooi vinden behalve onze mond, want die is te groot..
- Hanneke rijstplantjes uit de grond heeft getrokken
- Onze bodyguards hier niet zo van gedient waren aangezien er al jaren een grote ruzie is tussen de twee dorpen vanwege een gestolen Mango (oja..)
- Iedereen zegt dat we heeeel hard gaan huilen op de laatste dag omdat iedereen dat hier gedaan heeft
- We een half uur naar de Katholieke kerk hebben gelopen voor een programma
- Dit programma twee uur later pas begon en we maar weer teruggelopen zijn
- We deze week nog nooit zo vaak buiten de muren geweest zijn
- Dit komt omdat dit onze laatste dagen zijn en we oom de oen van z'n hoofd vragen
- Hij vast blij is dat we gaan haha (nee hoor, hij gaat ons vast heel erg missen)
- Er wéér post voor Els was (dankjulliewel) en er voor Hanneke en Nellie gewoon geen post aankomt
- Els een kerstkaart van de familie den Haan heeft gekregen
- Hanneke deze nog niet heeft..
- Khubi Onek Dustu, heel heel erg ondeugend betekent
We zullen weer proberen bij het begin te beginnen en er een logisch verhaal van te maken.
Zondagavond en maandagmiddag zijn we meegesleurd naar een bruiloft van een Duits meisje en een Bengaalse jongen die drie jaar in England heeft gewoond en daar zijn Duitse schone heeft ontmoet. Het arme kind, van 18 jaar, was voor de tweede keer in Bangladesh en sprak geen woord Bengaals. Gelukkig voor haar (en voor ons) kon Nellie Duits dus hebben wij haar 'Vielen Glückwünschen' gewenst :) Verder was het heel interessant om weer een bruiloft mee te maken.. Hoewel 't ergens ook wel behoorlijk geñant was.. Horden jongens renden achter ons aan om foto's te maken, we moesten op de eerste rij zitten (vóór de ouders van het echtpaar) en ons voorstellen.. Ook zagen we zondagavond de kip geslacht worden die we de volgende dag dus heel vrolijk op ons bord kregen. Nouja, culturele ervaringen zullen we het maar noemen!
Ook zijn we dan EINDELIJK naar Savar gegaan! Gek om te weten dat dit waarschijnlijk (zeker weten) de laatste keer was. Gewapend met boodschappenlijst, want we moesten kort en bondig shoppen, hebben we zo'n 3 uur rondgelopen! (Kort en bondig op z'n Bengaals) Sareeshop, cd's etc. (De rest vertellen we niet want het zijn souveniers :P). Super leuk en gezellig. Op de terugweg mochten we bij Sheila (De student die vorig jaar naar NL was gekomen en begin November getrouwd is) op visite! Hoe Bengaals, bergen koek, pita, chips en thee.. De thee hier hebben we al zo'n 3x gedronken. Manman, om het samen te vatten: Er gaan niets boven Nederlandse thee :) (Nellie houdt niet van thee dus die vindt het fantastisch juist omdat er zoooooveel suiker in zit..)
'S avonds hebben we heel stiekem de verjaardag van 1 van de jongens gevierd. Gewapend met een taartje en cake voor de rest slopen we naar beneden waar een mega blije 16 jarige jongen ons op stond te wachten. Dit was zijn eerste verjaardag die gevierd werd, voor de andere jongens was het ook voor het eerst. Hoe bizar! Wij weten niet eens meer wat we voor onze verjaardag moeten vragen en hier vieren ze 'm gewoon nooit! Nou, jullie begrijpen wel dat het een mega feest is geworden :D Ze kunnen nu heel hard 'Lang zal hij leven' mee brullen! :)
Ook zijn we 's avonds weer een keer naar de meiden gegaan. Terwijl we de trap op liepen roken we al wat vreemds.. Kwamen we de kamer binnen ZITTEN ZE EEN VUURTJE TE STOKEN!!! Gekkenhuis! Het was deze week weer een aantal dagen verschrikkelijk koud, binnen en buiten, handen, neus en voeten werden gewoon niet warm dus ergens was het erg ideaal, maar om nou midden op een slaapzaal een vuurtje te stoken. We hebben er even bij gezeten en zijn toen maar weer gegaan.. Dit is namelijk absoluut niet toegestaan.. Sssstt!
De bewakers hadden ook een vuurtje (buiten) dus hebben daar maar even bij gezeten :)
Donderdag kwam er ineens een groep HongKongilezen (haha, wie weet hoe je inwoners van Hong Kong noemt?!) die ons Chinees hebben leren schrijven. Heel leuk!
Deze avond maar netjes thuis gebleven. Dit was zooooo koud dat we naar de keuken liepen opzoek naar wat warms. Zegt onze topkok Mintu: Zal ik een eitje voor jullie bakken? JAAAA :) Wat een held. T was daarna een stuk warmer :)
Vrijdag kwamen de kinderen thuis. Bizar om te zien hoe sommige kinderen reageren. De één vindt het fantastisch om weer terug te zijn, de ander wil absoluut niet blijven. 1 van de jongens was zo wanhopig.. Krijsen, gillen, schoppen, slaan. Hij wist zich los te trekken uit de greep van z'n moeder, rende naar een baksteen en begon daarmee keihard op z'n voet te slaan. Au! Niet erg prettig om te zien. Zo hebben we meer jongetjes moeten troosten, optillen en wegdragen omdat ze niet meer wilde lopen, om zich heen sloegen of zich helemaal slap maakten.. De meisjes huilen 's avonds vooral dus daar zijn we ook maar even langs geweest.. Bizar hoor. Bij sommige kinderen duurt het een maand voor ze gewend zijn. 1 kind heeft een keer drie maanden gehuild. Ze hebben toen de ouders gebeld om hem op te halen maar de ouders wilden het niet..
Gisteren hebben we ons het meest verschrikkelijk gedragen van de afgelopen twee maanden. Oma's, houdt u vast!
We zijn namelijk (weer) ontsnapt, dit keer naar de jongens! De jongens wilden ons een lied leren, en wij wilden dit uiteraard wel. Nou, de avond zelf was natuurlijk reuze gezellig. Veel gekke, nieuwe, mega pittige dingen geproefd en erg veel gelachen. Tot we weer terug moesten. Tot onze schrik, zat onze deur dicht!! De andere deur ook. De enige uitweg was buitenom.. Zo gezegd, zo gedaan! Wij al sluipend, rennend en giechelend langs het jongensgebouw, staat tot onze schrik de auto voor de deur! Komt oom dus net thuis! Manman! Dat was schrikken. Hanneke riep heel hard fluisterend: TERUUUUG!! Dus wij weer terug rennen, nog harder giechelend, en via de andere kant. Onder de chapel door zodat het net leek of we van de meiden kwamen. Hoe Dustu (ondeugend) is dit! haha Wel de meest hilarische avond ooit gehad. Uiteindelijk zijn we veilig binnen gekomen en heeft niemand iets doorgehad :)
Vandaag mochten we een rondje wandelen en hebben we Thee gedronken, weer lekkere Bengaalse cha. Ooh en we hebben de rijst velden gezien :) Heerlijk! Morgen mogen we voor de laatste keer naar Dhaka!
De rest van de week gaan we leuke dingen doen met iedereen, ooh en heel veel verven. Oom heeft namelijk een paar nieuwe opdrachten (alsof we daar tijd voor hebben) en Nellie heeft heel enthousiast (en heeeeel naïef) gezegd dat dat allemaal wel lukt.. Succes Nellie!
Donderdagavond 17 Januari om 21:00u Bengaalse tijd hopen we de lucht in te vliegen om vrijdagochtend 10:40 (Nederlandse tijd) weer te landen op Schiphol. Nellie niet, want die gaat naar Israël, maar niet getreurd, we moeten allemaal zo'n 4 tot 6 uur wachten op Istanbul dusja..
Welkomheters zijn van harte welkom :)
Wist je dat:
- Hanneke en Els weer nieuwe namen hebben gekregen
- Dit keer van onze top kok Mintu!
- Heineke en Alex (of Olosh = lui)
- Heineke en Alex noemen hem nu Minchup (chup = stil)
- Nellie zijn zoon is omdat hij niet weet wat dochter in het Engels is..
- Onze oom heel trots is dat hij nu eindelijk Els haar naam kan uitspreken
- Hij alleen Elfs zegt ipv Els
- Nellie nooit puisten heeft
- Ze nu al een week met een mega puist op haar kind rond loopt
- Ieeeeedereen vraagt wat dat ding om haar kin is..
- Wij niet zo goed weten hoe we dit uit moeten leggen..
- De jongens er nu de gek mee steken
- Nellie hier heeeeeel onzeker van wordt
- Ze dit al was omdat ze als enige jonge dame naait
- Ze dit niet leuk vindt (dat dit op de blog komt ook niet..)
- Wij dit wel leuk vinden :)
- Oom dacht dat Nellie in de Geest had gebeden omdat ze haar bed voelde trillen..
- Dit een miniscul aardbevinkje bleek te zijn
- Die verder niemand gevoeld heeft
- Wij Nellie verder heeeel serieus nemen
- Nellie al twee glazen en 1 bord gebroken heeft
- Het breken van het bord gefilmd is
- We nu klaar zijn met de wist je datjes over Nellie
- Iedereen Els altijd erg goed en serieus vindt omdat Els nooit ondeugend doet :)
- Ze Hanneke de meest ondeugende dame vinden
- Els d'r haar erg geliefd is hier.. Er een jongen is die hier steeds aan zit te frutten
- Els hier niet zo gecharmeerd van is
- Deze jongen nu uit wanhoop Nellie een huwelijksaanzoek heeft gedaan
- Nellie 'm heeeeeeel hard heeft uitgelachen
- Ze ons heeeel mooi vinden behalve onze mond, want die is te groot..
- Hanneke rijstplantjes uit de grond heeft getrokken
- Onze bodyguards hier niet zo van gedient waren aangezien er al jaren een grote ruzie is tussen de twee dorpen vanwege een gestolen Mango (oja..)
- Iedereen zegt dat we heeeel hard gaan huilen op de laatste dag omdat iedereen dat hier gedaan heeft
- We een half uur naar de Katholieke kerk hebben gelopen voor een programma
- Dit programma twee uur later pas begon en we maar weer teruggelopen zijn
- We deze week nog nooit zo vaak buiten de muren geweest zijn
- Dit komt omdat dit onze laatste dagen zijn en we oom de oen van z'n hoofd vragen
- Hij vast blij is dat we gaan haha (nee hoor, hij gaat ons vast heel erg missen)
- Er wéér post voor Els was (dankjulliewel) en er voor Hanneke en Nellie gewoon geen post aankomt
- Els een kerstkaart van de familie den Haan heeft gekregen
- Hanneke deze nog niet heeft..
- Khubi Onek Dustu, heel heel erg ondeugend betekent
-
13 Januari 2013 - 16:23
Elly M.:
Els! Wat geweldig te lezen dat je ook de wijste bent van de Hollandse dames. De oudste wist ik al maar dan ook nog eens goed en serieus! Ik weet trouwens wie Hans is hoor, maar dat mag hij zelf even vertellen ;) Leuk hoor te zien dat er binnen hervormd bodegraven ook zo mee gelezen wordt! Wat knap dat jullie na één middagje al Chinees kunnen schrijven, wauw! Gaaf ook dat jullie toch de kans krijgen afscheid te nemen van de omgeving en Savar en zelfs nog van Dhaka! Natuurlijk wordt het afscheid donderdag even heftig, sterkte daarmee, maar uiten is goed voor een mens dus.... Nog een vraag over die Cha, kun je wat zakjes meenemen of zijn het losse blaadjes? Misschien kunnen er een paar in een zakje? Wel leuk om hier ook te proeven! Verder zijn we nu druk met je ontvangst.. Ja, als jij niets zegt over souvenirs zeggen wij niets over Schiphol! Papa is al druk met het boodschappenlijstje voor morgen, komt helemaal goed met die koeken hoor, lekker! Nellie een goede doorreis naar Israël en Hanneke ook tot vrijdag, sterkte meiden en een super afscheid gewenst! Xxx en tot snel! Mama Elly -
13 Januari 2013 - 16:33
Hanna:
Hej Meiden!!
Terwijl ik aan het koken ben en de aardappeltjes lekker een beetje laat aanbranden stuur ik jullie toch ff een berichtje!! De laatste week! Geniet ervan!!! Maak er nog een gezellig boeltje van!
Ik ben zo benieuwd naar al jullie andere verhalen!
Leuk deze blog weer te lezen!
Ik ga weer terug naar de hamburgers!
Dikke kus en veel liefs, Hanna -
13 Januari 2013 - 20:04
Mevr. Ina:
Ha meiden,
Nog een paar dagen in Bangladesh! Wat goed dat jullie het volgehouden hebben! Geniet er nog maar even van. Tot volgende week.
Els, ik ga vrijdag druk aan het werk in groep 3, dus ik kan je niet komen onthalen;)) -
13 Januari 2013 - 23:00
Anna SChuttel:
Ha meiden,
Wat een geweldig verhaal hebben jullie er weer op staan! Jullie hebben daar dikke lol, zo te lezen. Maar dus ook wel weer wat heftiger met die huilende kinderen ...:(
Nog een paar hele fijne dagen toe gewenst en sterkte met afscheid nemen... :)
Alvast een goeie reis!
Groetjes Anna -
15 Januari 2013 - 13:49
Marja:
Geweldig verhaal weer!
Enn.. het weer in Nederland voelt aan dat je terugkomt want: het heeft gesneeuwd! Gisteren en vandaag ook:) Alles is wit! Behalve natuurlijk bij mij in de straat, daar is alles zwarte blubber...:P
Maareeh sterkte met het afscheid! En tot vrijdag ^^ -
15 Januari 2013 - 13:50
Marja:
Oja.. PS:
dat jullie een 'te grote mond' hebben - daar kan ik me heeeeelemaal niets bij voorstellen!
^^ -
16 Januari 2013 - 11:40
Liesbeth Bos :
Heeee Els en de andere meiden!!
Wat een leuke blog weer.
Wat een leuke, mooie, gezellige, grappige dingen maken jullie mee zeg :)
Ik heb gisteren een goede vlucht gehad en ik wil jullie graag ook een goede vlucht toewensen!!
succes met afscheid nemen en tot ziens in NL
Geniet er nog maar even van!!
Xx -
16 Januari 2013 - 12:22
Corrie Oosterom:
Hallo meiden!
Wat een leuk verhaal en wat spannend soms, zoals de reis terug van de jongens vandaan. Wat hebben jullie al veel plezier gehad en ik denk dat de napret ook nog wel heel lang zal duren. Nog veel plezier deze laatste twee dagen en een veilige thuisreis en welkom Hanneke weer in Waddinxveen! -
18 Januari 2013 - 00:19
Hans:
Beste Els, Hanneke en Nellie,
Vanavond even de oma van Els gezien en gesproken op de Bijbelkring. Heb je al een idee wie ik ben, Els? Vast wel. Oma G. in ieder geval! Ik laat het dus nog even wat mistig, behalve weer een aanwijzing.
Ik hoorde, dat jullie inmiddels onderweg zijn in het vliegtuig. De computer aangezet en nu jullie laatste vele nieuws gelezen. Wat een belevenissen! In de blog las ik, dat Nellie naar Israël hoopt te gaan. Heb jij ook een waarbenjij.nu? Een goede tijd gewenst, opnieuw. Misschien met een nieuwe reisgenote, anders wordt het wel stil na deze Bengaalse periode!
Els en Hanneke hopen weer terug te keren naar Nederland, een flinke reis. Alvast een ijskoud welkom in Holland, Bodegraven en Waddinxveen, want het is hier hartje winter geworden. Het afscheid zal op zijn minst slikken geweest zijn, wederzijds, na zo'n lange tijd. Van een eitjesbakkende kok word je gewoon warm, zo'n hartelijkheid. De foto's van deze keer zijn gewoon (opnieuw) schitterend te noemen. Heel leuk om een jarige van 16 zo te kunnen verrassen, al is dat dan Khubi Oneh Dustu. Voor Niloy (en de anderen) blijft het een onvergetelijke verjaardag! Heeft Bengels wat met Bengaals te maken?!
Een inwoner van HongKong heet overigens een Hongkonger (m), Hongkongse (v) en meerderen noem je Hongkongers. Niet zo verrassend voor een Boreftse, en geen Bodegravense! Vertrouwd klinkt het voor een Waddinxveense.
Bedankt voor jullie bijdragen en volgt er nog een afsluiter over jullie terugkomst op Schiphol en thuis? Gezien de bovenstaande reacties valt daar wel wat over te schrijven.
Groetjes voor jullie drieën en nogmaals een veilige terugreis, weltrusten, Hans -
18 Januari 2013 - 22:27
Hans:
P.S. Opa G. was natuurlijk ook op de Bijbelkring, met hen beiden gesproken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
