Sinterklaas in Bangladesh

Zo, de kerkdienst zit er weer op. Er is een nieuwe Dominee die een stuk korter preekt en dat kwam mooi uit aangezien we vandaag heel de dienst in kleermakerszit op de vloer bij de kinderen hebben gezeten!
T begin was even doorzetten (kramp!!) maar uiteindelijk is alles goed gekomen.

Afgelopen week stond bij ons in het teken van Sinterklaas, jaja, zelfs in Bangladesh kwam hij langs! Prentenboeken via de mail, gedichten via de post en een sketch na de Devotion. Hi-la-risch! Nellie en Hanneke waren twee Zwarte Pieten die Sinterklaas kwijt waren, met masker en al kwamen ze het podium op gestormd op zoek naar Sinterklaas. Na een hoop geschreeuw kwam Els als Sinterklaas binnen gestrompeld. Hilaritieit alom! Het grote boek was ook meegekomen en een aantal kinderen moesten het podium op omdat ze 'kupi kupi dushtu' waren geweest (Erg erg stout). Na iedereen kind een snoepje te hebben gegeven (zo'n 400 :)) deden we onze maskers af en kregen de jongste kinderen de schrik van hun leven vermengd met een spontane slappe lach. Het waren Jui, Bellie en Golapdi! Ze hadden ons dus niet herkent, hoe briljant is dat!
's Avonds hadden we een eigen pakjesavond georganiseerd met de Australische jongens. Gedichten in het Engels en prachtige kado's. Al met al was het een super gezellig dag en voelden wij ons helemaal thuis. De kinderen praten er nu nog over!

Ook hebben we mee gedaan aan het Volleybal toernooi (Je weet wel, daar waar we zomaar voor opgegeven waren.) Kort maar krachtig: we waren niet zo goed :) Na de eerste wedstrijd 2-1 verloren te hebben, mochten we de dag erna nog een keer. Het tweede potje waren we aan de winnende hand, maar bij onze laatste punt ging het ineens mis en verloren we, het allerlaatste potje werden we ineens gesteund door Pastor James. Bij elke bal die hij sloeg klonk er een luid 'Hallelujah' en wonder boven wonder; WE WONNEN! Hoe dit kan, geen idee. We vlogen van 6 punten spontaan naar 11 en ineens hadden we onze 'last point'. Onder deze laatste punt ging de mobiel van onze dominee nog af. Bengalen blijven Bengalen en we nemen dus gewoon op. 'HELLO, I'M PLAYING.. oh, Hello?' ^^ I.p.v. uit het veld te lopen spelen we gewoon met 1 hand door, natuurlijk, waarom ook niet :)
Helaas was het niet genoeg om door te gaan naar de finale, maar niet getreurd, daar waren we ere-gasten. We mochten de wedstrijd openen, de jongens waren scheids en aan het eind mochten we de beste speler kiezen.. Uhm.. zo goed hadden we nu ook niet opgelet, maar leuk was het wel :D

Vrijdag hebben we weer geluncht bij de meiden, pittig! Wel erg gezellig.
Na de lunch was het tijd om uit te buiken in onze kamers. Deze week is er ook een nieuwe gast gearriveerd, ook uit Australië. Een volwassen vrouw die hier de Bijbel gaat opnemen op bandjes om te verspreiden onder de bevolking. Hanneke en Els waren gezellig met haar aan het kletsen (voor zover dat ging, dit is een echt 'Australian Masterchef accent'!) tot we ineens gegil hoorden uit de kamer van Nellie! DE DEUR ZIT VAST, IK KOM ER NIET UIT!! Nadat we bijgekomen waren van het lachen probeerden we met al onze krachten de deur open te breken. Bij de lift was het tenslotte ook gelukt dus dit moest goed komen. Helaas voor ons (en voor Nellie) lukte het niet en moesten we onze kok Mintu erbij halen. Die keek ons eerst behoorlijk vreemd aan tot hij door had dat Nellie aan de andere kant van de deur zat. Met een keukenmes, schroevendraaier en spierballen lukte het nog niet. 'Nellie, go away from the door'.. Okee, waarom moest ze weg bij de deur? Na 2 seconden werd dit meer dan duidelijk. 3 ferme trappen tegen de deur en de deur brak open!
Nellie stond, als een kind zo blij, te springen op haar bed en wij kregen spontaan weer de slappe lach. Mintu is onze held! Dit was hij al omdat hij verschrikkelijk lekker kookt. Zo lekker dat Els al over hem gedroomd heeft.. Maar nu is hij echt onze held, officieel.

Savonds hoorden we ineens dat de Australische jongens zaterdagavond al weg zouden gaan ipv zondagochtend! Wat?! Dan is dit onze laatste avond samen!! Omdat ze ook nog even langs de jongenszaal wilden, zijn wij maar wakker gebleven tot ze terug kwamen en hebben we tot half 1 gekletst. Dit was heus niet de bedoeling, maar onze dominee James kwam langs waardoor we twee uur lang geluisterd hebben naar wijze levenslessen over een goed huwelijk. Erg goed om te weten. Toen hij klaar was bedankte Nellie hem hartelijk voor deze wijze les. Dit was voor hem een aanstoot om nog even door te gaan met een les over gebed. haha Heerlijk, verhalen van oude, wijze mannen :)

Zaterdagochtend hebben we de Kapel versierd voor de Pre-Christmas party van volgende week. Dit gaat helemaal op z'n Bengaals wat dus inhoudt dat we eerst een uur hebben gewacht voor de deur, toen we eenmaal naar binnen konden moesten ze een half uur nadenken over wat we konden doen. Deze taak hadden wij in 10 minuten af en toen mochten we rusten. We waren natuurlijk helemaal uitgeput (maar niet heus..). Lichtelijk frustrerend dus we zijn maar weer gegaan ;)

's Avonds afscheid genomen van de jongens. De kinderen reageerden daar echt heel heftig op dus dat was voor ons ook even lastig. Sommige kinders dachten dat wij ook weg gingen, gelukkig is dat nog niet zo. Nog 6 weken! De tijd gaat lekker snel nu, we vermaken ons prima en kijken uit naar de kerst periode :)

Wist je dat:
- Hanneke een zeer serieuze stalker van 13 jaar heeft
- Hij de hele dag door knipoogt naar haar..
- We bananen in onze slippers hebben gekregen van Sinterklaas
- De honingdropjes al weer op zijn
- Nellie en Hanneke Donald Duckjes lezen in de lift
- Ze net zo vaak heen en weer gaan tot iemand ze ontdekt
- De man die ons internet verzorgd (De 'Internet-man') steeds de slappe lach krijgt als hij ons ziet
- Nellie tegenwoordig werkt in de winkel
- Ze heel de dag door kleding naait voor kerst
- De winkel er ineens een hele boel nieuwe mannelijke klanten heeft
- Els de bijnaam 'Grandmother' heeft
- Dit komt omdat ze blond is (licht haar = oud) en een bril
- Wij dachten dat er elke avond hondengevechten waren buiten
- Dit vossen bleken te zijn
- Nu de jongens weg zijn we heel er uitkijken naar de komst van de zoon van Mr. David
- Mr. David ons vertelt heeft dat zijn zoon wel verlegen is, maar misschien wel met ons wil vechten..
- Wij niet zo goed weten wat we hier van moeten denken, maar stiekem wel heel nieuwsgierig zijn
- Hij al 28 is..
- Het gras in Bangladesh blauw is
- Dit misschien wel een relatie heeft met de drie blauwe smurfen die elke middag met blauwe kwasten het centrum blauw verven
- De Nederlandse taal hier 'Animal language' heet
- Dit komt door de GGGGGGGGGG
- We de Sinterklaas Party stiekem ook met het personeel gevierd hebben

Einde. Tot volgende week :)
Geniet van de sneeuw :) Dan genieten wij van de zon ^^ (Moehaha)